13-14 yıllık uzun bir oturuştan sonra 10 KM. koşmak için kollu ofis sandalyesinden kalkmak büyük iş mi? Çok değil, kanserle mücadele eden miniklerin her gün yeniden giriştiği mücadeleyi düşününce hiç değil. Bu yıl maratonda adımlarımızı evinden çok uzakta kanser tedavisi gören çocuklar için atacağız!
Bizde top peşinde koşmak makbul bir iştir ama ‘düz’ koşmak pek kabul görmüyor. Bunu 12 yaşında mahalleyi defalarca turlarken her seferinde camlarda artan ilgi ve akabindeki ‘boşa koşuyor!’ bakışlarında fark ettim. ‘ Onlara aldırmadan bir süre daha hem düz koşulara hem top peşinde koşmaya devam ettim. Sonra iş hayatıyla birlikte Fetret Devri’nden birkaç sene fazla süren uzun bir oturma dönemine girdim… Ta ki KAÇUV’un ‘koşucular’ ilanını görene kadar… 15 Kasım günü 37. İstanbul Maratonu’nda kardeşim Selçuk Buget’le birlikte 10 km koşacağım. Maratondaki her adımı evinden çok uzaklarda kanser tedavisi gören çocuklar için atacağız.
280 METREDEN 10 KM’YE UZUN YOLCULUK…
Denemelerin ilkinde 280 metrelik parkuru bitirmekte zorlandığımı itiraf etmeliyim. 4-5 hafta gibi kısa bir sürede çok da zorlamadan 5 km’ye yaklaştım… Yarışa kadar 10 km’yi tamamlayacak duruma gelmeyi umuyorum… Kardeşimle koşmak spontan bir fikirdi ama Boğaz Köprüsü’nü onunla adımlamak ayrı bir motivasyon olacak. Doğduğumdan bu yana (yani 34 yıl sonra) ilk kez Boğaz’ı kendi adımlarımla geçeceğim…
14 ODALI MİNNACIK DEV: AİLE EVİ
KAÇUV’un Aile Evi 14 odasıyla Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi kıyısında, şehir dışından gelen kanser hastası miniklere ev sahipliği yapıyor. Perdelerin dışından ‘sıradan’ gözüken evin içinde sıra dışı ve saygıdeğer bir mücadele yaşanıyor. Kanserli Çocuklara Umut Vakfı’nın Aile Evi şehir dışından buradaki hastanelere tedavi olmaya gelen hastalarının ve yakınlarının bu süreçte ücretsiz olarak konaklayabildikleri kiremit rengi bina. Aile Evi’nde kalan bir çocuğun bir aylık gideri 895 TL. Bu yıl maratonu KAÇUV adına adımlayacak koşucuların amacı bu hizmeti sürdürülebilir kılmak…
AİLE EVİ’NİN YALNIZ ANNELERİ…
Anneler için ne memlekette geride bıraktıkları diğer çocukları ne de kendileri… Onlar için varsa yoksa o minik devler. Kendilerine vakit ayırmak ya da bir ‘hoş vakit geçirme ihtimali’ kendilerini suçlu hissettirmeye yetiyor. Eski ‘normal’ zamanlardaki hobilerini hatırlamakta da zorlanıyorlar.
KİMSEYLE GÖRÜŞMEK İSTEMİYORLAR
Dışarıdaki insanların sohbetlerine de çok ortak olamıyorlar. Anlaşılmadıklarını, farklı görüldüklerini düşünüyorlar. O yüzden şehirdeki eş dostlarıyla da çok vakit geçirmek istemiyorlar. Aile Evi ve buradaki diğer çocukların aileleri onların kaçış noktası. Nereye giderlerse gitsinler koşarak buraya dönüyorlar.
UZUN AKŞAMLAR…
Koşuşturma ve gündelik telaşlar içinde hastaneden eve, evden hastaneye geçen gündüz vakitleri bir şekilde çabuk tüketiliyor, ama yalnız geceler daha uzun sürüyor. “Bazen onun gideceği ihtimali aklıma geliyor ve ben n’aparım diyorum. Bu düşünce uykularımı kaçırıyor” diyor, içlerinden biri ve aslında hepsinin duygularına tercüman oluyor…
Çok değil, kanserle mücadele eden miniklerin her gün yeniden giriştiği mücadeleyi düşününce hiç değil. Bu yıl maratonda adımlarımızı evinden çok uzakta kanser tedavisi gören çocuklar için atacağız… Koşuyorsak sebebi var.
NASIL BAĞIŞ YAPABİLİRİM?
Kredi veya banka kartı ile bağış için: https://kosu.kacuv.org (Bağış ekranında isim kısmına desteklediğin koşucunun adını yazarak bağışını gerçekleştirebilirsin)
Banka Havalesi ile bağış için: IBAN:TR08 0013 4000 0004 3971 9000 04 (Havale ile bağış yaparken açıklama kısmına önce kendi adını sonra desteklediğin koşucunun adını yazmayı unutma)
KAÇUV Aile Evi’yle ilgili ayrıntılı bilgi için: www.kacuv.org
KAÇUV Kamu Spotu: https://www.youtube.com/watch?v=-sTDTrAzXf0
