Bir çok dinamiğin üst üste bindiği “devrimsel” bir süreci yaşıyoruz.
Kendiliğinden, cüretkar, kaotik, dayanışmacı, edepsiz, paylaşmacı ve hepsinden önemlisi kararlı.
Ne üzerinde kararlı olduklarını tek tek sorarsanız kimse size bir manifesto çıkaramayabilir.
Ama net olan şu ki istisnasız herkes bu AKP düzeninin değişmesi noktasında kararlı.
Önümüzdeki günler herkes açısından sonraki on yıllarda pozisyonlarını belirleyecek tavırların alınacağı kritik bir dönem.
Bu noktada herkes, ama özellikle Müslümanlar bir karar vermeliler; düzenin, statükonun, devletin, zalimin yanında mı olacaklar; halkın, yeni bir düzenin, mazlumun yanında mı?
Verilen karar kimilerini devlet için statüko için çalışır hale getirirken, bir kısmını ise yeni bir dünya için çalışan, kavga eden, risk alanların safına taşıyacak.
İslami camianın genel vurdumduymazlığı bu noktada bir “aymazlığa” dönüşmüş durumda.
Ancak bu noktadan itibaren eğer bu “devrim”in önüne geçme, onu karalama, itibarsızlaştırma gayretine düşerlerse bunun da tabi ki bir maliyeti olacaktır.
Onun için öncelikle bir ikaz mahiyetinde şunu söyleyelim ki; bel bağladığınız ‘Tayyip Bey’in siyasi kariyeri sona ermiş durumdadır.
Muhtemelen Ankara’daki tüm hizipler şu anda, onu kendi kazdığı kuyuya götürecek “çevre düzenlemesi” ile meşguller ve Erdoğan uçaktan indiğinde bıraktığı Ankara’yı bulamayacak.
Zira Erdoğan’ın bıçak sırtında kurduğu, şahsi otoritesine kesin sadakat, ve tüm merkez kaç kuvvetleri birbiriyle dengeleme şeklindeki siyaseti çökmüş,
Hem uluslar arası ittifak ilişkileri açısından hem İslami camiadaki kırılgan denge açısından hem de Akp içindeki hizip savaşları açısından “Erdoğan” ismi üzerindeki ittifak bozulmuş durumdadır.
İktidar şehvetiyle “sezarlaşma”nın doğal sonucu varlığını “brütüs”lere emanet etmek çaresizliğidir.
Bundan sonra olacak şey Erdoğan’ın giderken yanında kimleri götüreceği, ve yeni siyasal dengenin nasıl kurulacağı meselesinin netleşmesidir.
Her ne olursa olsun yeni denge; devletin halk üzerindeki totalitarizminin çöktüğü, birçok unsurun, politik öznenin siyasal denkleme girebileceği ve dolayısıyla uzlaşıyı gözetmek zorunda olan yeni bir politik zemin olacaktır.
Bu zemin başta Müslümanlar açısından ilkelerin mücadelesini vermenin de zeminidir.
Eylemcilerin ulusal semboller etrafında kümelenmesi, çoğu ilk defa politize olan bu kitle açısından anormal bir durum değildir.
Bu durum sahaya inen siyasal aktörlerin, bu kitleye söyleyecek bir sözü olup olmadığı üzerinden tartışılmak zorundadır.
Halkın karşısına geçerek hot zot etmeyle ne devrimcilik ne de İslamcılık olur.
Sözü olan; dinine, Rabbine, yüreğine güvenen için bu tarihi bir fırsattır.
Zaman alanları tekbirlerle inletme zamanıdır!
KADRİCAN MENDİ
PLATFORM HABER