Dünya Siyonist kongreleri önemlidir; yakın tarihimizi, İslam alemini, ve de dünya siyasetini etkileyen kararlara imza atmıştır. Dünyayı Siyonistler yönetiyor saplantısı bir yana ancak bu kongreleri ciddiye almak gerekir.
1897’deki 1. Dünya Siyonist Kongresi’nde Theodor Herzl, elli yıl içinde bir Yahudi devletinin kurulacağını vaad etmiş, yarım asır sonra da İsrail’in kuruluşunu ilan etmesi hepimizi ilgilendiren bir sonuçtur.
Bu anlamda Siyonizm’in hedefleri ve bir ideoloji, siyasal proje olarak Siyonizm’in dönüşümüne dair kongrelerde alınan kararları, yapılan tartışmaları başka mecralarla beraber takip etmekte yarar var.
“Basel’de İsrail’i kurdum, elli yıl içinde gerçek olacak” diyen Theodor Herzl gibi elli yıllık dönemlerde Siyonist hedefler açısından önemli. Mesela kuruluşundan elli yıl sonra uluslararası düzeyde tanınmayı elde edecek, artık ırkçı Güney Afrika gibi dışlanmaktan çıkacaktır.
Dini motivasyonla siyasi ideolojiyi birleştiren Siyonizm de bu süreçte farklı tonlara bürünecek, seküler Siyonizm’den, dini Siyonizm’e kadar farklılıklar gösterecektir. Temelde ırkçı bir ideoloji olarak Siyonizm’in tüm farklılıklarıyla beraber ortak hedefleri, vazgeçilmezlerini iyi tanımlamak gerekiyor.
En son 37.si toplanan Dünya Siyonist Kongresi’ne Netanyahu’nun sözleri damgasını vurdu. İlk bakışta politik bir manevra gibi görünen açıklamaları yapıldığı yer göz önüne alınmadan anlamlandırmak imkansız.
Netanyahu’nun kongrede yaptığı konuşma, alışılmış kalıpların dışında, bu zamana kadarki mağduriyet edebiyatı ve siyasetini alt üst eden bir tondaydı. Özetle şöyle diyor Netanyahu; “Hitler Yahudileri yakmayacak, sadece sürecekti. Fakat Kudüs Müftüsü Hacı Emin el Hüseyni Hitler’i Yahudileri yakması için ikna etti.”
Bir Çanakkale gazisi olan Emin el Hüseyni Filistin direnişinin en önemli tarihsel figürüdür. Çanakkale’de Osmanlı neferi olarak İngiliz emperyalizmine karşı çarpışan Emin el Hüseyni’nin İkinci Dünya Savaşı şartlarında değişik ittifak arayışlarına girdiği biliniyor. İngiliz işgaline karşı Almanlar’dan destek alma girişimi de bunun bir sonucudur. Tıpkı Kırım Tatarlarının, Türkistan bağımsızlık savaşı veren Türklerin kızıl ordu işgaline karşı girdikleri arayış gibi.
Emin el Hüseyn’in Hitler’le görüşmesi, Filistin direnişinin meşruiyetini gözden düşürmek için İsrail ve Siyonist çevrelerce çokça kullanıldı. Oysa onun derdi, Filistin’in İngiliz işgalinden kurtulması, Siyonist işgalcilere kaptırılmamasıydı. Toprağını savunan her özgürlük savaşçısının yapması gereken mücadeleyi verdi. Hitler’le görüşmesi bugünden geriye doğru bakınca eleştirebilir. Ancak Netanyahu’nun dillendirdiği iddia daha doğrusu gayrı sahih beyan yeni bir duruma propaganda stratejisine işaret ediyor.
Tarih boyunca Batılı Hıristiyan dünyanın antisemitik uygulamalarının ve de özellikle Avrupa’nın Yahudilere reva gördüklerinin faturasını Müslümanlara çıkartan uluslarası riyakarlık bu kez yeni bir adım atıyor. Nazi Avrupası’nın günahı Müslümanlara yıkılıyor.
Böylece başta Almanya olmak üzere Batı’ya minnet ödeten İsrail, onları bu günah duygusundan, suçluluk psikolojisinden kurtararak ne yapmak istiyor olabilir?
Hitler’in, Emin el Hüseyn’inin tavsiyesi ile hareket etmeyeceğini tartışmaya bile gerek yok. Ama bu suçlama, Filistinlilere karşı Hitlerleşen bir Siyonist işgalin en azından söylem düzeyinde yeni stratejik sıçramanın alt yapısını hazırlandığını düşündürüyor.
Holokost endüstrisi üzerinden yeterince vicdan sömürüsü yapan Siyonist retorik Almanya’yı bu yükten kurtarmak karşılığında ne elde etmek istiyor olabilir?
Biraz geriye gidecek olursak, zamanlamanın nasıl mükemmel iletildiğini, görebiliriz. Medyayı, Hollywood endüstrisini yakından takip edenler, semiyolojik okumaya tabi tutunanlar 11 Eylül sonrası değişen dili hemen farketmişlerdir. Amerika’nın başlattığı Terörizmle Küresel Savaş adı altında İslam dünyasına Haçlı seferi başlatılmasının bir hüküm kararı yahut Neocon saplantısı olmadığının, uzun soluklu bir stratejisinin ilk basamakları olduğunu popüler kültür ürünlerine bakarak bile çıkarabilirlerdi.
En kritik sahnelere yerleştirilen, bilinç altına hitap eden terörü, Müslüman, korku , uygarlık düşmanı imgelerle bezenmiş Hollywood filmlerinden, medyatik yayınlara uzanan ideolojik strateji…
Bu dönemi pragmatist biçimde İsrail çok iyi kullandı.
Son Dünya Siyonist Kongresindeki Netanyahu, (2012 yılında da dile getirmişti ama pek dikkat çekmemişti) Müslümanlara Hitler’in günahını yıkarak Siyonist kolonyalizmin istediği gibi Hitlerleşmenin önünü açmaya çalışıyor.
Batı’nın da bu rüşvete hayır diyecek hali yok gibi görünüyor.
Mescid-i Aksa üzerinde oynanan oyun, Kudüs’ü Filistin’i unutturduğu gibi, yeni propaganda stratejisi ile savunmasız hale getirmeyi amaçlıyor. Hitlerleşen bir işgal rejiminin Filistinlileri şeytanlaştırma girişimi ile küresel söylem arasındaki paralelliği beraber düşünmekte yarar var. Bir de tüm bu olup bitenlere malzeme taşıyan, slogandan öteye bir stratejisi, muhtevası olmayan, Müslümanların durumunu düşünelim. Filistinlileri Hitlerleştirme söylemini, Batı’nın da desteğini alarak Siyonistlerin Müslümanların vicdanını kanatacak girişimlerin ayak sesleri olarak okuyorum.(YeniŞafak)
