Her zaman hüzün olgunlaştırır insanı
Kaybetmek ve yenilmek ise sabrı öğretir
Yaşam o kadar enteresan ki;
Herkesi içinde görmek istiyor
O yüzden;
Ayakta kalmak gerek,
Yaşamak gerek
Kaçmakla kurtulmuyor ki insan
Yalnızlıktan,
Hüzünlerden,
Dertlerden,
Keşmekeşten,
Hayattan…
Zaten gel-git’lerin olmadığı bir hayat yok bu dünyada!
Aydınlık, geceye yenik düşmez asla
Işığın karanlığa yenildiği görülmemiştir
Yapmadıklarımızın da kazası yok burada zaten
Aslında;
Bakmakla görmek arasındaki farkı çözerseniz
Anlayacaksınız ne demek istediğimi
Görebiliyorsak,
Dokunabiliyorsak,
Duyabiliyorsak,
Yürüyebiliyorsak,
Hissedebiliyorsak,
Nefes alabiliyorsak,
Ne mutlu bize!
Herkes gibi sende-bende sonsuzluğa gün gelip kanat çırpacağız
Hayatın telaşından insan pek farkında olmuyor bunun
Fakat
Kum saati alta doğru hızla akıp gidiyor
Ömrümüzden ömür gidiyor
Bir gün hepimiz koklayacağız ölüm sonrası toprakları
Sürtecek burnumuz mezara
Yükleyeceğiz ruhumuzu kelebek kanadına
Uçacağız semalara tüm sevdiklerimizle…
