Bir de şehirler…
Ve biz…
Sonra deniz kabarıyor
Biliyor musun, sen hep ölüyorsun
Aynaların sabrını dinliyorum
Urfa’da hayatlı evlerin* kuyularına attım içimi
Nahit taşlar kıvrandı diye göğüslerimi dinledim uzun uzun
Yemin ettim ölene dek oruç tutacağıma
“Sakın ha” dedi yaşlılar korkuyla
Gözlerimi kısıp başımı sağa sola salladım ve kararlılıkla gittim
Anladım işte, anladım
Yüzümü üç defa Fırat’a batırdım
Anlamlar akıyorsa bakışlarımdan, denizi sorma bana
Ki bütün nehirler denizlere akmaz
Suyunu kendi eteğinde toplayan analar göl olur sonra
Ve göller denizlere değil dağlara sığınırlar
Onlara kendilerini anlatan erkek dağlara
Bana gürültüsüz ve ciddi dostlar vermedi zaman
Öyleyse zamanın gürültüsüz ve ciddi dostu olmamı söyle, Ey!
Ellerimi bağrımda kaybettim kaybedeli artık göğüslerimle yazıyorum
Kalp atışım bunun için kelimelerde
Uykularımın ortasında kulağıma bir seslenişle sıçrıyorum
Hep “bese” diyor, “bese”…
“Yeter” diyorum ve uyanıp yazıyorum
Bizi en baştan
Hep en baştan…
Misafirler talan ediyor sofralarımızı
“Ne olur” diyorum, “bir kez olsun güneşten bahsedin”
Ellerinden tutup deniz kenarına götürüyorum
“Düşünün ki, bir sabah uyanmışsınız ve sular çekilmiş?”
Gülüyorlar..
Yaşadıkça anlıyorum; bana yalan söylemişler
Şimdi bütün kurban bayramlarımızı çarpmak istiyorum suratlarına
Bütün bayramlıklarımı çıkarmak ve yakmak istiyorum
Haydi şimdi yeniden konuşalım
Yalanlarınızdan başlayalım isterseniz
Biriktirdiklerinizden ve yığdıklarınızdan…
“E”leri “a” diye konuşan şımarık çocuklarınızdan…
Fırıldak kızlarınızdan
Ve çakal oğullarınızdan
Evet, öfkeliyim
Her şeyimi alabilirsiniz ama öfkemi asla
Doğru, silah gibi kullanıyorum imgeleri
Çünkü siz “2 maaşlı yırtıklar”dınız hayatın yamasında
Ve hep acıdınız o yamadan yoksullara
Ah nedir bu uzaklardan kulağıma çalan gazel?
“Tükendi nakti ömrüm
Dilde sermayem bir ah kaldı gülüm aman
Sanırım derdimi Lokman’a gösterdim, dedi eyvahh eyvahh
Bu derdim, devama bir çare
Hakiki bir ilah kaldı oy gülüm aman!”
Dur!
Başka birşey anlatacaktım
Ne diyordum, hah!
Rüyalarımda diyordum seni hep ölüyorken görüyorum
Bana neden yalan söyledin(iz) gözüm?
Hiç mi Allah’ınız yoktu sizin?
Anlıyorum şimdi neden en alt sınıfındanım bir halkın
Anlıyorum neden kahkası bol, şımarık sofralarda değilim
“Okumazsan çöpçü olursun” derlerdi
Okumadım ve çöpçü oldum
Okumuş sınıfların kirlettiği yüreklerin çöpçüsüyüm
Havarisiyim terin
Sahabesiyim e(k)meğin
Aşkıyım neşenin
Ben yüreğini yeniden arayan tüm kayıpların kardeşiyim
Ben ahlakını yeniden arayan tüm ayıpların abisiyim
Ben her şeye yeniden başlayanların beyaz gelinliğiyim
Her şeye yeniden bir Bismillahla…
—————————————
* Hayatlı evler: Bahçeli Urfa evleri