Erdoğan ve medyasının “yapan kendileri, şikâyet eden kendileri!” iddiasını ise raflarda bekletilen Sayıştay raporları, CHP’li belediyelerin ve milletvekillerinin yüzlerce suç duyurularına karşı soruşturma bile açılmaması, soruşturmalara iktidarca izin verilmemesi boşa çıkarıyor.
İktidarın ucube baskı rejimini süreklileştirme ve Erdoğan sonrasını garantiye almak için “seçimsizleştirmeden” sonra, muhalefeti yönetmez ve “kirli” gösterme hamleleri yargı eliyle vahşi bir şekilde devam ediyor. HDP’li Belediyelere dönük kayyım uygulamaları ve Haziran 2015 genel seçimlerinin tanınmamasıyla başlayan sürecin buraya evrilmesi kaçınılmazdı. Başlangıçta güçlü bir direnç ve tepki oluşturul(a)madığı için, her konumdaki muhalifin adeta gözaltı sırasını beklediği günler yaşanır hale gelindi.
Öncelikle artık gündemi tamamen ele geçiren belediye operasyonlarının son zamanlarda iktidar aparatı gazetecilerin telaffuz etmeye başladıkları gibi, “kamu zararını engellemeye dönük topyekûn bir temiz toplum arayışı” olmadığı çok açık. Bu tespiti basitçe “niye AKP’li belediyelere operasyon yapılmıyor?” sorusu üzerinden yapmıyorum. Geçiş garantili otoyollar, yap-işlet-devret karadelikleri, Sayıştayın AKP’li Belediyelere dönük milyarlarca liralık yolsuzluk tespitleri, iktidara ilişik vakıflara akıtılan milyarlar, davet usulü devasa ballı ihaleler, vahşi madencilik projeleri gibi somut “hırsızlıklar” üzerinden söylüyorum. Erdoğan ve medyasının “yapan kendileri, şikâyet eden kendileri!” iddiasını ise raflarda bekletilen Sayıştay raporları, CHP’li belediyelerin ve milletvekillerinin yüzlerce suç duyurularına karşı soruşturma bile açılmaması, soruşturmalara iktidarca izin verilmemesi boşa çıkarıyor. Özetle Belediyelere dönük yaşananların ana motivasyonu temiz toplum arayışı değildir. Amaç; halkla buluşma işaretleri veren muhalefeti yönetemez, kirli göstermek ve belediye gündemi ile meşgul olup siyaset yapamaz hale getirmek. Yaşananların CHP içerisinde yaratacağı tartışma ise işin “bonusu”!
İktidar en zayıf olduğu ve eskisi gibi rıza üretemez hale geldiği dönemde 3-5 hâkim/savcı ve itirafçı eliyle muhtemelen en “konforlu” günlerini yaşıyor!
Peki, ne yapmalı? Öncelikle iktidarın başlangıçtan beri en zayıf yönü kamu zararına, yolsuzluklara yol açan pratiklerini bıkmadan usanmadan anlatıp, topyekûn bir temiz toplum talebini halka mal etmeye çalışmak gerekir. Bu talep yükselirse bir aşamada yargı da harekete geçmek zorunda kalacaktır.
AKP ile başlayan Belediyelerin neoliberalleşmesi ve yağmaya açık hale getirilmesi karşısında tüm CHP’li belediyelerin şirketler aracılığı ile iş görmesi pratiğinin karşısına yeni halkçı ve kamusal işlerin doğrudan belediyeler aracılığı ile görüleceği bir model oluşturulmalı.
Liyakat ya da eşit davranıyoruz adı altında geçmişten gelen kirli kadroların ve kirli müteahhitlerin belediyelere musallat olmasının önüne geçilmesi için önlemler alınmalı.
İç denetim etkin ve sürekli hale getirilerek hataların önüne geçilecek bir model oluşturulmalı.
Belediyelerin yaptığı halkçı ve kamucu pratiklerin geniş kesimlere anlatılmasına daha fazla gayret gösterilmeli. Soruşturmalardaki hukuksuzlukların düzenli olarak ve en etkin şekilde halka ulaştırılmasının yolları bulunmalı.
Devasa bütçelerin söz konusu olduğu belediyelerimizde hukuksuzluklara bulaşanların olabileceği, sistemin bunu üretmeye alan açtığı düşünülerek böyle kadroların tasfiyesi konusunda çekingen davranılmamalı.
En önemlisi de iktidarın yapmak istediğinin bu operasyonlar eliyle ülkede siyaseti yasaklamak ve seçimi kıymet-i harbiyeden düşürmek, başta CHP olmak üzere iç gerilimleri kaşımak olduğunu gözeterek temel meselelere ilişkin siyaset yapmaktan vazgeçmemek. Yaşananların açık bir darbe pratiği olduğunu görüp radikal adımlar atmaktan geri durmamak gerek. Parti içi yoldaşlık hukukunu inşa edecek adımlar atılmalıdır.
