TÜİK’in verilerine göre en zengin yüzde 20’lik kesimle en yoksul yüzde 20’lik kesim arasındaki farkın 8,2 kata ulaştığı İstanbul, gelir uçurumunun zirvesinde
Türkiye İstatistik Kurumu Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması’nın sonuçlarını açıkladı. Buna göre Türkiye’de ortalama yıllık eşdeğer kullanılabilir kişi geliri 2017 yılında 21 bin 577 lira oldu.
Ortalama yıllık eşdeğer hane halkı kullanılabilir fert gelirine göre 2017’de İstanbul 30 bin 895 TL’lik gelir ile ilk sırada yer aldı.
26 bin 679 lira ile Ankara bölgesi ikinci, 26 bin 213 lira ile Tekirdağ, Edirne, Kırklareli bölgesi üçüncü sırada yer buldu. Aynı değerlendirmeye göre gelirin en düşük olduğu iller şöyle sıralandı:
Mardin, Batman, Şırnak, Siirt 9 bin 872 TL, Urfa, Diyarbakır 10 bin 30 TL, Van, Muş, Bitlis, Hakkari 10 bin 878 TL.
***
Zengin ve yoksul makası açılıyor
TÜİK verilerine göre, Türkiye’deki 2017 yılında en zengin yüzde 20’lik grubun geliri en yoksul yüzde 20’lik grubun gelirinin 7.5 katı oldu.
Bu oranın en yüksek olduğu bölgeler;
► 8.2 ile İstanbul,
► 7.1 ile Adana, Mersin,
► 6.8 ile İzmir oldu.
Bu oranın en düşük olduğu bölgeler ise;
►4.3 ile Erzurum, Erzincan, Bayburt,
► 4.4 ile Zonguldak, Karabük, Bartın,
►4.6 ile Gaziantep, Adıyaman, Kilis olarak sıralandı.
Her bölge için eşdeğer hanehalkı kullanılabilir kişi medyan gelirinin yüzde 50’si temelinde hesaplanan yoksulluk sınırına göre, gelire dayalı göreli yoksulluk oranının en yüksek olduğu bölgeler; yüzde 13.2 ile Antalya, Isparta, Burdur, yüzde 12.4 ile Adana, Mersin ve yüzde 12.3 ile Balıkesir, Çanakkale oldu.
Göreli yoksulluk oranının en düşük olduğu bölgeler ise yüzde 5.3 ile Antep, Adıyaman, Kilis, yüzde 5.7 ile Zonguldak, Karabük, Bartın ve yüzde 5.8 ile Manisa, Afyon, Kütahya, Uşak bölgeleri olarak sıralandı.
***
Prof. Dr. Çalışkan: Sosyal politikalar uygulanmalı
Gelir adaletsizliği üzerine çalışmaları bulunan Prof. Dr. Şadan Çalışkan, gelir eşitsizliğinin artmasında sosyal politikaların eksikliğine dikkat çekiyor: “Türkiye gelir eşitsizliği ve yoksulluk açısından gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça dezavantajlı bir konumda bulunuyor. Ülke genelini kapsayan gelir dağılımına ait verilerin üretilmeye başlandığı 1960’lı yıllardan günümüze gelir eşitsizliğinde anlamlı bir iyileşmenin gerçekleşmemesi; Türkiye’de siyasî iktidarların gelir dağılımında adaleti sağlama ve yoksullukla mücadele amacıyla uygulanan sosyal politikalara yeterince ağırlık vermediklerini gösteriyor. Bölgesel gelir eşitsizliği verileri; bölgesel gelişmişlik farklarını gidermek amacıyla uygulanacak politikaların belirlenmesinde politika yapıcılar açısından dikkate alınması gereken önemli bir veridir.”
***
En az yoksul Batı Karadeniz’de
Yoksulluğun en düşük olduğu iller şöyle sıralandı:
►Zonguldak, Karabük, Bartın, Manisa, Afyon, Kütahya ve Uşak: Yüzde 11.7
►Antep, Adıyaman ve Kilis: Yüzde 12.1
► Kocaeli, Sakarya, Düzce, Bolu ve Yalova: Yüzde 13.1
***
En çok yoksul Adana ve Mersin’de
Diğer bir yoksulluk sınırı olan medyan gelirin yüzde 60’ı dikkate alınarak hesaplanan gelire dayalı göreli yoksulluk oranının en yüksek olduğu bölgeler:
►Adana ve Mersin: Yüzde 19,9
►Antalya: Yüzde 19,7
►Isparta ve Burdur: Yüzde 18.8