8. Vicdan ve Adalet Nöbeti’nin Ardından…
Sabahlarına evlat acısı düşen tüm ailelere…
Sabah Yakın Değil mi?
Günaydın sana
Defalarca günaydın
…
Ülkende sabah oluyor mu?
Benim sabahlarımın bir ülkesi yok.
İstanbul’da, Ankara’da, Mersin’de, Diyarbakır’da, Erzurum’da, Rize’de, İzmir’de, dostlarımıza sor
Sana buralarda nasıl sabah olduğunu anlatsınlar, sor onlara…
Kışı sor.
Yazı sor.
Baharları sor…
Otogarları sor.
Yolları sor.
Öğrencileri sor.
Emekçileri sor
İşsizleri sor.
Kadınları sor.
Erkekleri sor
Çocukları sor.
Köyleri, kırsalı, kentleri sor…
Ama sakın ayrılığı sorma. Yangını sorma!
Hapishaneleri
Hastaneleri
Ve bankaları sorma!
Bu ülkede yolları ayrılmış her kardeşin yüzünde bizim oldugumuzu ve
evinden ayrılan her kadının annemiz olduğunu bilme…
Ansızın şehirlerden ayrıldığımızı ve
Kimsenin evinde uyuyayamadığımızı bilme.
İçimizdeki bu ülkesizliği, dipsizliği ve hissizliği…
Bilme…
Biz ayrılırken birbirimizi avurtlarimiza gömmüştük.
Yüzümüzde bir ayrılığın tonlarca ağırlığını taşıdığımzı bilme…
…
Günaydın sana
Defalarca günaydın.
…
“Ülkende sabah oluyor mu?” deme…
Benim sabahlarım ülkesiz Azize..
Ayrıldığımızdan beri kül bastığımız yüzümüze bakıp geçen her zabıta için işportayız.
Kaçak bir aşkı şehre sürüyoruz..
Her şeyi unut
Ama bu ülkede sabah nasıl olur unutma Azize..